Ας μην κρυβόμαστε: πόσο συναρπαστικό μπορεί να είναι να κάνεις κάθε μέρα τα ίδια; Όμως, από την άλλη, αν δε γίνουν οι καθημερινές δουλειές μπορεί πολύ εύκολα να χαθεί η τάξη. Οπότε τι κάνεις;
Σημασία έχει πρώτα από όλα το σκεπτικό σου. Ναι, σωστά διάβασες. Μπορεί να μη γίνεται να ολοκληρωθούν οι δουλειές και μόνο με τη σκέψη - ακόμη τουλάχιστον- όμως εξαρτάται πολύ το πώς νιώθεις κάνοντάς τες. Σίγουρα αν είσαι η μοναδική που ασχολείται με το σπίτι, είναι λογικό να νιώθεις η "ριγμένη" της υπόθεσης. Η αλήθεια είναι ότι είτε συγκατοικείς απλά είτε έχεις παιδιά, το σπίτι δε λερώνεται μόνο του ούτε φυσικά έχει λογική να καθαρίζεται μόνο από ένα άτομο. Από την άλλη, εάν ο σύντροφός σου δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες από εσένα, είναι πιο δίκαιο να επωμίζεται τις περισσότερες δουλειές αυτός που δουλεύει λιγότερο, στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή εσύ.
Στο εξωτερικό φυσικά είναι πιο διαδεδομένο να βοηθά και ο άντρας του σπιτιού στις δουλειές, πιθανότατα γιατί έχουν μεγαλώσει με αυτή τη νοοτροπία και το θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό (που μεταξύ μας, είναι).
Τι γίνεται όμως αν ο καλός σου αρνείται να σε βοηθήσει γιατί έτσι έμαθε μεγαλώνοντας στο πατρικό του; Αν και θεωρώ ότι τα σύγχρονα ζευγάρια έχουν προοδεύσει αρκετά σε αυτό το θέμα και πλέον δεν τίθεται ζήτημα ποιος θα κάνει τι, υπάρχουν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί που το θεωρούν ντροπή να βοηθήσουν στα του νοικοκυριού.
Τι μπορείς να κάνεις αν τα παιδιά σου διαλέγουν την εύκολη λύση, δηλαδή εσένα, και αφήνουν πίσω τους τον απόλυτο χαμό ξέροντας ότι η μαμά θα τα φτιάξει όλα;
Η απάντηση είναι: συζήτηση και "εκπαίδευση". Να έχεις στο νου σου ότι κάτι τέτοιο δε γίνεται αυθημερόν, ούτε κανείς έγινε τακτικός από μόνος του. Συνήθως υπάρχει κάποιος που έχει μάθει στους ανθρώπους μας να μαζεύουν τα πράγματά τους μόλις τα χρησιμοποιήσουν και να τακτοποιούν ό, τι πρέπει εκεί που πρέπει.Και συνήθως αυτός ο κάποιος είναι η μαμά- νοικοκυρά. Αν είσαι από τις τυχερές που έχει βρεθεί τέτοιος άντρας στο δρόμο σου, νομίζω πως πρέπει να ευχαριστήσεις τη μαμά του.
Αν ακόμη και μετά από συζήτηση με τον άνθρωπό σου δε βρίσκεις την ανταπόκριση που ζητάς, απλά αποδέξου ότι το νοικοκυριό θα γίνει η αποκλειστική σου ευθύνη. Για να μη νιώθεις όμως άσχημα γι' αυτό, προσπάθησε να αλλάξεις την οπτική γωνία που βλέπεις τα πράγματα.
Πώς θα γίνει αυτό; Σκέψου, για παράδειγμα, ότι ο χαμός που βλέπεις στην κουζίνα είναι γιατί μαγειρεύτηκε εκεί το φαγητό για την οικογένειά σου, τα σκόρπια παιχνίδια είναι σε όλο το σπίτι γιατί τα παιδιά σου απολαμβάνουν τα παιχνίδια τους, τα άπλυτα ρούχα είναι εκεί γιατί έχεις ρούχα για να ντύσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου!
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, είναι όμως κάτι που θα σε βοηθήσει να απαλλάξεις τον εαυτό σου από τις αρνητικές σκέψεις του "γιατί μόνο εγώ".
Το ιδανικό είναι, φυσικά, να μάθεις στα παιδιά σου από μικρά να τακτοποιούν τα πράγματά τους, να συμμετέχουν στις διάφορες μικροδουλειές ανάλογα με την ηλικία τους και γενικά να μπουν στη λογική του "ό, τι χρησιμοποιώ μετά μπαίνει στη θέση που του ανήκει μέσα στο σπίτι". Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη μορφή παιχνιδιού που αρέσει πολύ στα παιδιά, είτε με άλλους τρόπους προσαρμοσμένους σε κάθε περίπτωση στη συμπεριφορά και ηλικία του παιδιού σου.
Με το σύντροφο μπορείτε να "κατανείμετε" κάποιες δουλειές που θα είναι αποκλειστικά δικές του, πχ να κατεβάσει τα σκουπίδια ή τα ψώνια του σούπερ μάρκετ,αν και θεωρώ πως όλα αυτά είναι πολύ πιο διασκεδαστικά όταν γίνονται και από τους δύο μαζί.
Γενικότερα, μη σκέφτεσαι μόνο την αρνητική εκδοχή των γεγονότων. Να είσαι ευγνώμων για όλα αυτά που περνούν από τα χέρια σου, πολλοί άνθρωποι σε άλλα μέρη της γης δεν έχουν καν τρεχούμενο νερό ή ένα σπίτι για να στεγάσουν την οικογένειά τους. Ας μη θεωρούμε δεδομένα όλα αυτά που έχουμε, για κάποιους άλλους είναι πολυτέλεια. Καλό είναι να σκέφτεσαι ότι κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, ακόμη κι αν είσαι η μόνη που ασχολείται, δεν το κάνεις επειδή "πρέπει" αλλά επειδή με αυτό τον τρόπο φροντίζεις με τον ομορφότερο τρόπο τους αγαπημένους σου. Τίποτα δε φωνάζει "σ΄αγαπώ" με καλύτερο τρόπο από τα καθαρά ρούχα!
Να είσαι ευγνώμων για ένα ακόμη πρωινό που ξύπνησες έχοντας την υγεία σου, ένα στεγανό σπίτι, μια όμορφη οικογένεια, τρεχούμενο νερό και ένα ζεστό φαγητό. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που ακόμη και αυτά τα αυτονόητα για σένα, τα θεωρούν το υπέρτατο δώρο.
Σημασία έχει πρώτα από όλα το σκεπτικό σου. Ναι, σωστά διάβασες. Μπορεί να μη γίνεται να ολοκληρωθούν οι δουλειές και μόνο με τη σκέψη - ακόμη τουλάχιστον- όμως εξαρτάται πολύ το πώς νιώθεις κάνοντάς τες. Σίγουρα αν είσαι η μοναδική που ασχολείται με το σπίτι, είναι λογικό να νιώθεις η "ριγμένη" της υπόθεσης. Η αλήθεια είναι ότι είτε συγκατοικείς απλά είτε έχεις παιδιά, το σπίτι δε λερώνεται μόνο του ούτε φυσικά έχει λογική να καθαρίζεται μόνο από ένα άτομο. Από την άλλη, εάν ο σύντροφός σου δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες από εσένα, είναι πιο δίκαιο να επωμίζεται τις περισσότερες δουλειές αυτός που δουλεύει λιγότερο, στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή εσύ.
Στο εξωτερικό φυσικά είναι πιο διαδεδομένο να βοηθά και ο άντρας του σπιτιού στις δουλειές, πιθανότατα γιατί έχουν μεγαλώσει με αυτή τη νοοτροπία και το θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό (που μεταξύ μας, είναι).
Τι γίνεται όμως αν ο καλός σου αρνείται να σε βοηθήσει γιατί έτσι έμαθε μεγαλώνοντας στο πατρικό του; Αν και θεωρώ ότι τα σύγχρονα ζευγάρια έχουν προοδεύσει αρκετά σε αυτό το θέμα και πλέον δεν τίθεται ζήτημα ποιος θα κάνει τι, υπάρχουν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί που το θεωρούν ντροπή να βοηθήσουν στα του νοικοκυριού.
Τι μπορείς να κάνεις αν τα παιδιά σου διαλέγουν την εύκολη λύση, δηλαδή εσένα, και αφήνουν πίσω τους τον απόλυτο χαμό ξέροντας ότι η μαμά θα τα φτιάξει όλα;
Η απάντηση είναι: συζήτηση και "εκπαίδευση". Να έχεις στο νου σου ότι κάτι τέτοιο δε γίνεται αυθημερόν, ούτε κανείς έγινε τακτικός από μόνος του. Συνήθως υπάρχει κάποιος που έχει μάθει στους ανθρώπους μας να μαζεύουν τα πράγματά τους μόλις τα χρησιμοποιήσουν και να τακτοποιούν ό, τι πρέπει εκεί που πρέπει.Και συνήθως αυτός ο κάποιος είναι η μαμά- νοικοκυρά. Αν είσαι από τις τυχερές που έχει βρεθεί τέτοιος άντρας στο δρόμο σου, νομίζω πως πρέπει να ευχαριστήσεις τη μαμά του.
Αν ακόμη και μετά από συζήτηση με τον άνθρωπό σου δε βρίσκεις την ανταπόκριση που ζητάς, απλά αποδέξου ότι το νοικοκυριό θα γίνει η αποκλειστική σου ευθύνη. Για να μη νιώθεις όμως άσχημα γι' αυτό, προσπάθησε να αλλάξεις την οπτική γωνία που βλέπεις τα πράγματα.
Πώς θα γίνει αυτό; Σκέψου, για παράδειγμα, ότι ο χαμός που βλέπεις στην κουζίνα είναι γιατί μαγειρεύτηκε εκεί το φαγητό για την οικογένειά σου, τα σκόρπια παιχνίδια είναι σε όλο το σπίτι γιατί τα παιδιά σου απολαμβάνουν τα παιχνίδια τους, τα άπλυτα ρούχα είναι εκεί γιατί έχεις ρούχα για να ντύσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου!
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω, είναι όμως κάτι που θα σε βοηθήσει να απαλλάξεις τον εαυτό σου από τις αρνητικές σκέψεις του "γιατί μόνο εγώ".
Το ιδανικό είναι, φυσικά, να μάθεις στα παιδιά σου από μικρά να τακτοποιούν τα πράγματά τους, να συμμετέχουν στις διάφορες μικροδουλειές ανάλογα με την ηλικία τους και γενικά να μπουν στη λογική του "ό, τι χρησιμοποιώ μετά μπαίνει στη θέση που του ανήκει μέσα στο σπίτι". Αυτό μπορεί να γίνει είτε με τη μορφή παιχνιδιού που αρέσει πολύ στα παιδιά, είτε με άλλους τρόπους προσαρμοσμένους σε κάθε περίπτωση στη συμπεριφορά και ηλικία του παιδιού σου.
Με το σύντροφο μπορείτε να "κατανείμετε" κάποιες δουλειές που θα είναι αποκλειστικά δικές του, πχ να κατεβάσει τα σκουπίδια ή τα ψώνια του σούπερ μάρκετ,αν και θεωρώ πως όλα αυτά είναι πολύ πιο διασκεδαστικά όταν γίνονται και από τους δύο μαζί.
Γενικότερα, μη σκέφτεσαι μόνο την αρνητική εκδοχή των γεγονότων. Να είσαι ευγνώμων για όλα αυτά που περνούν από τα χέρια σου, πολλοί άνθρωποι σε άλλα μέρη της γης δεν έχουν καν τρεχούμενο νερό ή ένα σπίτι για να στεγάσουν την οικογένειά τους. Ας μη θεωρούμε δεδομένα όλα αυτά που έχουμε, για κάποιους άλλους είναι πολυτέλεια. Καλό είναι να σκέφτεσαι ότι κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, ακόμη κι αν είσαι η μόνη που ασχολείται, δεν το κάνεις επειδή "πρέπει" αλλά επειδή με αυτό τον τρόπο φροντίζεις με τον ομορφότερο τρόπο τους αγαπημένους σου. Τίποτα δε φωνάζει "σ΄αγαπώ" με καλύτερο τρόπο από τα καθαρά ρούχα!
Αυτό το άρθρο νιώθω πως είναι τόσο δικό μου, τόσο για μένα, τόσο εγώ..... �� Πεπιτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ και ολες οι μαμάδες.... :-)
ΔιαγραφήΠολλές ταυτίζονται νομίζω Πεπίτα!
Διαγραφή@LadyDrMargi Και όχι μόνο οι μαμάδες Ειρήνη μου!
ΔιαγραφήΕίμαι από τις τυχερές που αναφέρεις στο άρθρο σου σχετικά με τους συζύγους! Πιστεύω πολύ στο διαμοιρασμό των αρμοδιοτήτων του σπιτιού ανάλογα με το χρόνο που διαθέτει ο καθένας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι Κατερίνα μου! Όσο πιο ξεκούραστη η νοικοκυρά, τόσο πιο ήρεμο το κλίμα στο σπίτι! Είναι και θέμα δικαιοσύνης ούτως ή άλλως για να μη νιώθουμε "ριγμένες".
Διαγραφή